Voor mij, als kunstenaar en ontwerper, zijn de grenzen tussen deze twee disciplines enerzijds vloeiend, maar anderzijds ook beperkend — en toch altijd wederzijds verrijkend. De eerste objecten die ik ontwierp, waren bedoeld voor mijn eigen huis. Ik was gefascineerd door de mogelijkheid om associatieve objecten te creëren die een praktische waarde hadden. Tegelijkertijd moesten het voorwerpen met een eigen persoonlijkheid zijn, die misschien zelfs onbekende functies verborgen. Mijn designstukken openen hun eigen vormuniversum — met een knipoog. Als ontwerper vind ik het fascinerend om een ontwerpsconcept te combineren met de noodzaak van functionaliteit, zonder daarbij compromissen te sluiten.